دانشمندان هشدار می‌دهند: آماده رویارویی با نسل جدید گونه‌های مهاجم زیستی باشید

اخبار علمی-تورکمن‌نیوز- در اکوسیستم حساس زمین، گونه‌های مهاجم را می‌توان به منزله سلول‌های سرطانی در نظر گرفت؛ سرزده وارد می‌شوند، به سرعت انتشار می‌یابند، و هر سیستمی که داخل آن زندگی کنند را از بین می‌برند.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اخبار ترکمن،  تیریشه (kudzu)، صدف سیاه گورخری (zebra mussel) و زنبور عسل آفریقایی (Africanized honeybee) برخی از معروف‌ترین گونه‌های مهاجم جهان به شمار می‌روند و تیمی متشکل از برترین دانشمندان جهان معتقدند این تازه اول راه است.
گونه‌های مهاجم در آینده، قاعده‌بازی را به هم می‌ریزند
این پژوهشگران در مقاله‌ای که به تازگی منتشر شده، می‌گویند نسل کاملاً جدیدی از این مهاجمین زیستی را پیش رو داریم. هفده تن از خبرگان این رشته در دانشگاه کمبریج گرد هم آمده و 14 مشکل اصلی را در زمینه مدیریت و شیوع گونه‌های مهاجم طی دو دهه آتی شناسایی کرده اند. پروفسور «آنتونی ریکیاردی» از دانشگاه مک گیل که سرپرستی این تحقیق را بر عهده داشته، می‌گوید این گونه‌ها، قاعده بازی را به کل عوض خواهند کرد.

صدف سیاه گورخری

این مهاجمین هم در قلمرو گیاهان و هم در بین حیوانات دیده می‌شوند، و فعالیت‌های کنونی انسان در تشکیل و رشد آنها نقش بسزایی ایفا می‌کند. به عنوان مثال تکنیک‌های کشاورزی مدرن و تشویق به استفاده از باکتری‌ها و قارچ‌های خاکی، پیامدهایی فراتر از افزایش حجم و کفیت تولید محصول خواهد داشت. پروفسور «دنیل سیمبرلوف» از دانشگاه تنسی می گوید:

کشت و انتشار میکروب‌های تقویت کننده رشد می‌تواند دیگر گونه‌های گیاهی که نزدیک زمین‌های کشاورزی روییده اند را نیز تقویت کرده و آنها را به آفات مهاجم بدل نماید.

تحقیقات آزمایشگاهی هم بر گونه‌های مهاجم مؤثرند، بویژه زمانی که پای دستکاری ژنتیکی به میان می‌آید. گزارش‌ها نشان می‌دهند رهاسازی پشه‌ها در مجمع الجزایر «فلوریدا کیز» (Florida Keys) توانست چرخه تولید مثل نوعی آفت بیماریزا را مختل سازد. پروفسور «هیو مک آیسک» از دانشگاه ویندزور می‌گوید:

استفاده از گونه‌های تغییر یافته ژنتیکی برای کنترل دیگر گونه‌های مهاجم هر روز بیشتر از قبل می‌شود، اما شاید همین کار به منزله باز کردن جعبه پاندورا و آغاز بلایای جدید باشد.

هجوم انسان به مناطق قطبی، انتقال گونه‌های مهاجم را در پی داشته است

از نظر تأثیر انسان بر گونه های مهاجم، محققین به تخریب مناطق قطبی اشاره می‌کنند. هجوم انسان به این مناطق و فعالیت‌های وابسته به آن، انتقال دوطرفه بسیاری از گونه‌های زیستی بیگانه را به همراه داشته، ضمن اینکه آب شدن پوشش یخی قطب نیز راه را برای نفوذ بیشتر انسان به این مناطق باز کرده و صنایع ماهیگیری، توریسم و استخراج معادن را به راه انداخته. با افزایش حضور بشر در این بخش، احتمال انتقال گونه‌های مهاجم نیز بیشتر می‌شود.

البته بعضی از این گونه‌های مهاجم از جمله باکتری‌ها، کپک‌های آبی، قارچ‌ها و ویروس‌ها، بدون کمک انسان نیز به فعالیت تخریبی خود طی دو دهه آینده ادامه خواهند داد؛ مثلاً قارچ Bsal در اروپا بقای سمندرها را تهدید می‌کند؛ یا بیماری خاصی ستاره های دریایی را از بین می‌برد که یکی از کشنده‌ترین نمونه‌های عصر حاضر شناخته شده است.
درک عمومی از خطر گونه‌های مهاجم جدید، بسیار ضعیف است

دانشمندان مورد بحث می‌گویند درک عمومی از خطر گونه‌های مهاجم بسیار ضعیف است و به همین دلیل، اقدامات مؤثری برای جلوگیری از آن صورت نمی‌گیرد. پرفسور «تیم لیک برن» از کالج سلطنتی لندن در این رابطه می‌گوید انکار در علم موضوع جدیدی نیست، اما با توجه به اهمیت حفظ تنوع منحصر به فرد زیستی در مناطق مختلف، باید اهمیت بیشتری به این موضوع داده شود. او معتقد است باید هرچه زودتر اقدام مناسبی در این حوزه صورت گیرد، پیش از آنکه به نقطه بدون بازگشت برسیم.

منبع:  New Atlas / حمید مقدسی

نوشتن دیدگاه