تورکمن نیوز- امان محمد خوجملی : خیلی از کشورها یا با انگیزه ی تامین منافع و امنیت ملی کشور، یا با انگیزه های ایدئولوژیک به متحدان و دوستان خارجی خود در قالب کشورها یا گروهای مبارز، کمک می‌کنند.
و نمونه‌های بارز آن در زمان جنگ سرد شوروی سابق و امریکا بودند.و در حال حاضر هم کشور امریکا بیشترین کمک ها را به کشورهای خارجی و متحدان خود می کند. و اگر ضرورت ایجاب کند گروه های مسلح هم را تاسیس می کند و گروه طالبان و القائده مصداق بارز آن می باشد که برای شکست شوروی در افغانستان به دست آنها تاسیس شد و بعد از خروج شوروی از افغانستان هم، یقه ی خود امریکاییها و غربی ها را گرفت و این جنگ هنوز هم در بین آنها ادامه دارد.
البته از نفس کمک به کشورهای خارجی نمی شود ایراد گرفت، مهم این است این کمکها در چار چوب منافع ملی صورت می گیرد یا نه ؟ و ضرورت آن برای مردم تشریح شود و مقدار آن نیز از طریق رسانه ها برای مردم که صاحب اصلی آن پولها هستند گفته شود.
امریکاییها این کار را به خوبی انجام می‌دهند، مقدار کمکها را مجلس نمایندگان امریکا تصویب می‌کند. و دولت امریکا هم آنرا در رسانه‌ها اعلام می کند و کارشناسان وزارت خارجه هم در برابر مخالفان کمکها، از ضرورت آن برای تامین منافع و امنیت ملی به صورت مستدل دفاع می کنند. آیا در ایران هم چنین روشی برای کمکهای خارجی وجود دارد؟ یا فقط کمکها توسط مسئولین به صورت سربسته اعلام می شود و ضرورت این کمکها مسلّم گرفته می شود ولی کار توجیهی و تشریحی در این زمینه خالی به نظر می رسد.
در حال حاضر جمهوری اسلامی ایران به چهار کشور درگیر جنگ در منطقه‌ی خود (عراق و سوریه و فلسطین و لبنان) کمک می کند و قطعاً این کمکها ضروت دارد ولی ضرورت این کمکها به صورت مستدل برای مردم تشریح شود که چرا ایران چنین کاری می کند؟
من خودم چند روز پیش که طرح جدید آموزش و پرورش را که در روستای ما (حالی آخوند)می خواست اجرا بشود از آن دفاع کردم و شاید هم دفاع و همکاری من سبب شد کسی اعتراض نکند. و این طرح جدید هم در حال اجرا است. چند روز بعد یکی دو نفر که از اجرای طرح ناراضی بودند و در آن جلسه نتوانستند اعتراض بکنند یقه ی من را گرفتند و اعتراض خود را بیان کردند. و حسابی توپیدند و به اصطلاح توپشان پر بود.
آنها به من گفتند: تو ظاهرًا منتقد حکومتی و در اصل مزدور آنهایی. من به آنها گفتم: آموزش و پرورش بودجه ندارد و باید یک راه جدید را آزمایش بکند و غیر از این چاره ای نیست و نفس آزمایش راه جدید خوب است و باید از آن استقبال کرد.
همچنین گفتم : شما نعمت آزمون و خطا را در این گونه موارد دست کم نگیرید. شاید راه جدید موفق باشد به دیگر جاها هم سرایت بکند.
آنها گفتند: اگر حکومت برای آموزش پرورش بودجه ندارد چرا به کشورهای خارجی کمک می کند؟ چه ضرورتی دارد برای دیگران تونل بسازیم ولی آموزش و پرورش ما چنین وضعیت فلاکت باری را تجربه بکند؟
آنها معتقد بودند دولت برای ملت دروغ می گوید، تو توجیه گر این دروغ برای ملت شدی تو مزدوری بیش نیستی اگر آموزش و پرورش چند سال آینده خصوصی هم بشود تو از آن حمایت می کنی. به هرحال آنها حرف دلشان را خالی کردند و رفتند. و بعد از این مشاجره و جر و بحث بود که تصمیم گرفتم در این خصوص یک یادداشت بنویسم و ضرورت کمکهای خارجی را تشریح بکنم.
به نظر من حداقل در حال حاضر کمک به کشور عراق و افغانستان ضرورت دارد. چون منافع ملی و امنیت ملی کشور ایجاب می کند به عراقیها در برابر داعش و به دولت افغانستان در مقابل طالبان و القائده کمک بکنیم و نگذاریم داعشیها و القائده و طالبان با آن بی رحمی و قساوتی که دارند یک دولت تاسیس بکنند.
اگر آنها موفق شوند روش جنایت بار و متحجرانه ی آنها به همه جا سرایت خواهد کرد و امنیت و منافع ملی ما را به خطر خواهند انداخت. کمک به آنها به معنای پیشگیری است و پیشگیری بهتر از درمان می باشد. ولی کمک به کشورهای دیگر مانند سوریه و لبنان و فلسطین چنین ضرورتی دارد یا نه نمی دانم، بهتر است خودِ مقامات و یا طرفداران کمک به آنها آنرا تشریح بکنند و بعضی شک و شبهه که در ذهن مردم است را بزدایند.
زمانیکه مسئولان می گویند برای انجام فلان کار بودجه و امکانات نداریم ، باور پذیری آن برای مردم راحتتر شود. چون آنچه که برای مقامات ثابت و مسلّم است برای مردم نیست.
منبع: اولکامیز
لطفا از نوشتن نظرات خود به صورت حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.
با توجه به آن که امکان موافقت یا مخالفت با محتوای نظرات وجود دارد، معمولا نظراتی که محتوای مشابه دارند، انتشار نمی‌یابند.
نظرات منتشر شده مخاطبین به منزله تایید یا رد آن توسط تورکمن‌نیوز نیست و تنها در جهت رعایت حقوق نظر دهندگان انتشار می‌یابد.